КӨКТЕМ ТАҢЫ - Жыл мезгілдері туралы - Тақпақтар - Каталог файлов

Kazakh-portal.ru

Пятница, 17.05.2024, 12:51

Приветствую Вас, Гость

Главная » Файлы » Тақпақтар » Жыл мезгілдері туралы

КӨКТЕМ ТАҢЫ

	11.07.2013, 21:00
Бар әлем сүйіп ұнатқан, Шапағат нұрын шұбатқан, Қаймықпай шыққан жайраңдап, Қыстайғы суық-сынақтан, Көктем таңы бұл атқан. Әуені кетпес құлақтан, Бұлбұлдың әнін жырлатқан, Тараштап шашты сипаған, Самалы ескен қыр жақтан, Көктем таңы бұл атқан. Қозылар өріп қыраттан, Су ішкен мөлдір бұлақтан. Ат мініп бір-бір шабатын, Бойшаңдау өскен құрақтан, Көктем таңы бұл атқан. Еңбектің әні оятқан, Даланы көкке боятқан, Шұрқырап шүйгін шалғында Жусаған мал да тояттан, Көктем таңы бұл атқан. Жапырақ жайған бұтақтан Қауызын жарып бүр атқан, Өргізіп құстар балапан, Бөктерге күнгей шұбатқан. Көктем таңы бұл атқан. Көкорай ғажап бар аймақ, Бүр жарған гүлдер орайлап, Нөсерлеп жаңбыр жауатын, Күркіреп аспан, жай ойнап, Көктем таңы арайлы-ақ.
1 2 3 4 5 Категория: Жыл мезгілдері туралы \| Добавил: Zhantik \| Теги: көктем туралы тақпақтар
Просмотров: 1291 \| Загрузок: 0 \| Комментарии: 2 \| Рейтинг: 0.0/0

Всего комментариев: 2

Порядок вывода комментариев:

Комментарий #2

Написал: Жанбай Шүйіншәліұлы Өзденбаев | 02.04.2018

e-Mail: jorajorin@mail.ru
IP: 193.193.232.99

Қайтпай қалған қаздар

Құстар қайтты мың – мыңдап,
Туған, өскен еліне,
Аңшы күтті мылтық ап,
Патрон тізіп беліне.

Болмаса да залалы,
Аңшыға жоқ жазығы,
Құмар оқ боп ажалы
Өшті қоңыр қаз үні.

Қаздан кетті жан шығын,
Жете алмай жұртына.
Обал қылған аңшының
Селт етпеді мұрты да.

Жатты қаздың денесі
Шалшық суда, қамыста.
Жаны бұлтқа ілесіп
Кетті ұшып алысқа.

Әміршіміз жаратты
Он сегіз мың ғаламды;
Оған неге оқ аттың
Уа, перзенті адамның?

Аттың аңды қызыққа,
Джиптерменен қуалап.
Қашты «Қызыл кітапқа»
Жек, бөктергі, дуадақ.

Серкелерден айрылған,
Кетті киік қаңғырып.
Қанатынан қайрылған,
Қаздың даусы жаңғырық.

Жаратқанға кесепат -
Қай билердің жарғысы?
Күнәсізге қиянат -
Тимейді ме қарғысы?

Түркі бабам зиялы,
Тәлімінен көргенім:
«Бұзба» - дейтін, - «ұяны,
Өрмекшінің өрмегін.

Қияс баспа үйілген
Құмырсқаның илеуін;
Жылан қусаң үйіңнен
Сүт құй, бірақ - тимегін.

Судың да бар сауалы,
Берекесіз шашпаңдар.
Тоқшылықтың сауабы
Бұлақ көзін ашсаңдар».

Техника озды да,
Сайын дала жұтады -
«Шөп шапқыштар» тоздырды
Ұя толған бұтаны.

Байтақ дала тың болды,
Жыртамыз деп жүн қылды;
Үйлесімі мың жылдың
Тозаң қауып, жым болды.

Тиім болмай түбінде
Егістіктен босаған
Жерді басты бүгінде
Селеу, қурай, ошаған.

Мүсін қойдық кезеңге,
Еске алып елігін.
«Жаңа қазақ» өзенге
Жуып тұрар көлігін.

...Түркі емес, гүн емес,
Кімбіз? Қайда барамыз?
Тәңір емес, дін емес,
Уқорғасын санамыз.

Жер мен көктің иесі,
Уа, пенде, сен емес,
Тиіп кетер киесі,
Оны ату жөн емес,

Оны атқан жөн емес.

Жанбай Шүйіншәліұлы Өзденбаев

Комментарий #1

Написал: Өзденбаев Жанбай Шүйіншәліұлы | 07.04.2017

e-Mail: jorajorin@mail.ru
IP: 92.47.92.42

Көктем неге өкпелі?

Мына жылдың көктемі
Айтшы неге өкпелі?
Құшақ жайған кеудемнен
Өтіп кетті өкпегі.

Мұнар сәлде асудың
Мұрты сүңгі, ашулы;
Ала тонға басулы
Бәйшешектер шашуы.

Жамылғысы – мұздағы,
Көктем әлі ызғарлы.
Желбіреп бір шыға алмай
Мысы кетті қыздардың.

Мұңлықтардың сырласы,
Махаббаттың құрдасы
Қайың неге бас шайқап
Тақпай жатыр сырғасын?

Көктемеде қауышып,
Әнге бөлер тау ішін
Естілмейді достардың
Көптен бері дауысы.

Еске түссе өткенім,
Сезімдердің өткелі-
Жайма шуақ келетін
Бұрынғының көктемі.

Өзденбаев Жанбай Шүйіншәліұлы

	200