Бір кірпі ормандағы алаңқайды айнала жүгіріп, қарқылдап күліп жүр. 

Мұны байқаған елік: 

- Әй, кірпі, неменеге жетісіп жүрсің? Жүгіргенге де күле ме екен? 

- Сен де жүгіріп көр. Армансыз күлетін боласың. 

Елік алаңқайда он айналса да күлмейді. Әбден титықтаған ол ақыры кірпіден 

әлгі күлкінің сырын сұрайды. Сонда кірпі: 

- Жүгіргенде қарныңды шөп қытықтамай ма, не? - деген екен.